Kees van Huisstede -4665- op Camino 2011

[admin]

Beste Mensen,
Nog een paar dagen en ik zal vertrekken op 17 April voor de voettocht naar Santiago de Compostela, iets wat ik al 35 jaar wil. Ooit een keer een artikel gelezen over iemand die van uit het Gooi naar Noord Spanje liep ............. 2500 kilometer.Het pakte mij al direct, je gaat er boeken en reisverslagen over kopen en lezen - dan raak je er helemaal in verstrikt en het laat je niet meer los.
" De Camino" ............... ik moet hem ook gaan lopen bedacht ik al gauw.

Lid geworden van het Nederlandse Genootschap van Sint Jacob om zoveel mogelijk informatie in te winnen en de verhalen van die mensen aan te horen die de tocht hebben volbracht.
Het officiële Pelgrim Paspoort ontvangen van het Genootschap, als het paspoort vol gestempeld is dan sta ik voor de poorten van Santiago en is de tocht volbracht.

Bij deze dank ik nogmaals iedereen die een duit in het zakje heeft gedaan op wat voor manier dan ook om de voettocht financieel wat te verlichten.
Ook veel dank voor alle morele steun die ik al heb ontvangen via kaarten, brieven, mailtjes en telefoontjes - en nog steeds ontvang ................. terwijl ik nog moet vertrekken !!

Een Zeeman gaat lopen.
De eerste etappe loopt onze kleinzoon van 15 mee.

De laatste dagen een vreemd gevoel, kan het niet onder woorden brengen - onrustig en ongedurig - bij vlagen dromen ( ik droom eigenlijk nooit ) over de tocht .................... een fijn gesprek over de tocht met mijn Opa ( Kees de Meubelmaker ) die op 18 maart 1974 is overleden .............. dan schrik je wakker midden in het gesprek .............. vreemd.

Alles staat gepakt en gezakt, ik heb de laatste dikke twee jaar met trainen de tocht al een keer gelopen in kilometer aantal heb ik uitgerekend, dus moet het wel lukken wat de voeten en het benen stel aan gaat.

Ik zal zo veel als mogelijk via camping naar camping lopen ( klein en handig tentje bij me ) en hier een daar bij een logement of klooster aan kloppen, ook enkele aanbiedingen van mensen op de route heb ik met twee handen aangepakt om een bordje mee te eten en een nachtje slapen lekker in een gewoon bed .................. hoe verwen je een pelgrim.

Verder zal ik om de drie vier weken een rustdag nemen en door brengen in een hotelletje - lekker bed en bad - om even bij te komen.

Verder hou ik zoveel mogelijk contact met het thuisfront, bel gerust af en toe .............. dat vinden ze leuk.

Voor de mensen waar ik een afspraak mee heb c.q. belofte, zal ik een kaars aan steken in de Kathedraal van Santiago.

Familie, vrienden, kennissen, collega's, maritieme gabbers POLLUX en Hr.Ms. MAHU 888, buren en bewoners nogmaals bedankt voor alles en ik hoop jullie na mijn voettocht allemaal weer in goede gezondheid terug te zien.
Op een " BON CAMINO".Groet, Kees van Huisstede.
Hier nog wat foto's van de Camino,
Klik op de foto om hem te vergroten!

Klik op de foto om hem te vergroten!

Klik op de foto om hem te vergroten!

Klik op de foto om hem te vergroten!

Klik op de foto om hem te vergroten!
Beste Kees, namens alle Vrienden van de Pollux wensen wij jou een hele mooie en voorspoedige Camino en kom gezond weer thuis.
Met een Polluxvrienden groet,
Jan van Duivenboden.

[Ton]

Natuurlijk sluit ik me achter Jan aan in de rij van personen die jou een heel goede reis toe wensen.
Succes met de voeten, want die van mij halen dit never en nooit.

[admin]

Zaterdag 16 April,
Beste Mensen,
Dit is voorlopig mijn laatste mail, over een paar minuten ga ik uit de lucht en trek hier de stekker er uit.
Tot over een maand of vier, bij leven en welzijn.
groet, Kees ( de Pelgrim )
Onderstaande site ( idee van Jan van Duivenboden - Walkapitein ) is de navelstreng voor de achter-blijvers.
Verder heb ik dagelijks telefonisch contact met Dia om te melden hoe de vlag er voor staat.
Ik lig al dagen onder stoom, maar morgen - 17 april tussen 7.00 en 8.00 uur is het dan eindelijk voor en achter - trossen los en koers Santiago de Compostela !!
===============================
Dit is voorlopig het laatste mailtje wat ik van Kees heb ontvangen, ik ga contact houden met Kees zijn vrouw Dia, die dagelijks op de hoogte wordt gehouden door Kees en ik zal haar 1x per week even bellen om de belevenissen van onze Polluxbeer te vernemen en in ons Rotmokforum te kunnen melden.

Ik wil ook even de Polluxberen Henk Franssen uit Poppel België en Jos Korthout uit Woudrichem bedanken voor hun spontane reacties naar Kees toe om hem een slaapplaats aan te bieden tijdens zijn Pelgrimstocht!
Dit is dus de echte Polluxberen mentaliteit! Een soort een voor allen, allen voor een
Ik wens u allen veel plezier met het volgen via ons forum en een heel fijn weekend verder,
Met een Polluxvriendengroet,
Jan van Duivenboden.

[admin]

Een klein stukje meegelopen met Kees,
Beste Pollux vrienden en familie,

Hier volgt wellicht verrassend een kort reisverslag van de 3e etappe van onze Kees van Huisstede naar zijn grote doel Santiago de Compostella.
Allereerst vroeg Kees mij om een ieder, vanaf de route, een hele prettige pasen toe te wensen.
Aan deze wens wil ik, Ruud Tamminga oud huurder in het Plan van Gool, vanaf 1978 tot 2006 daar woonachtig, graag voldoen.
Verder heb ik even ter uitleg voorheen veel contact gehad met Kees via de woningbouw sector, zelf als allround onderhoudsmedewerker en Kees als cv monteur via een externe aannemer en later dus met hem als huismeester in Het Breed.
Nu dan, na veel voorbereiding van Kees zelf en de hulp van zijn mede gezinsleden naar de reis toe niet te vergeten, is hij dan zondag de 17e April 2011 eindelijk vertrokken.
Op het laatst kwamen ook bij mij thuis de "vrijblijvende" reisgegevens van Kees via de mail binnen, onder het motto, vooral niets moet, alles mag!
Toen het reisschema aan mijn ogen voorbij kwam, zag ik dat hij een zuidelijke sluiproute had bedacht om het land te verlaten.
Hij zou mijn huidige woonplaats Papendrecht zo'n 30 km oostelijk via Gorinchem passeren.
Ik heb in het weekend het looptempo van Kees ingeschat op 25 km per dag.
Dat is echt inschatten.
Dus op de derde dag zou hij vanuit slaapplaats Vianen, via Meerkerk, Arkel en Gorinchem moeten aankomen bij de veerboot, naar zijn eindpunt van die dag in Woudrichem.
Zo te horen zou hij aldaar slapen bij een Pollux vriend, in het kasteel zelf.
Ik dacht zelf natuurlijk eerst zien dan geloven ha ha.
Rond 11.00 uur vertrok ik met de auto over de A15 naar de afslag Arkel en vandaar over de dijk richting Vianen.
Dat alles echt op goed geluk, want vele wegen leiden naar .............!.
Beste mensen wat is het allemaal mooi samengekomen die dag.
Na een km of 8 rijden, over de drukke smalle geasfalteerde dijk, zie ik daar toch plotsklaps rechts van de veel te drukke weg, onze inmiddels licht bebaarde en door de zon (23 graden) lichtbruin gegrilde Kees, moederziel alleen vlot aan komen marcheren. Je gelooft dan even echt je ogen niet hoor.
Gewapend met een rugzak van 16 kg en een mijns inziens storende hangende bijtas met extra ballast van nog een 4 kg op zijn reeds aardig bezweette schouders,
En natuurlijk zijn Tiroler "tik tak tik tak" klinkende wandelgarnituur niet te vergeten.
Ik kan jullie best zeggen dat ik na de eerste blik, in die hete zon best met hem te doen had.
Natuurlijk hij is een taaie, mentaal sterk en weet als geen ander wat hij wil. Vastbesloten is hij!
Het lag ook niet aan hem, maar hij moest nog zo ver stelde ik vast en daar had ik een zwaar gevoel bij op dat moment.
Maar mensen, wat loopt hij soepel en vooral snel.
Als hij voorheen tegen jullie zou hebben geventileerd dat hij slecht ter been was, nou dan ben je mooi beetgenomen hoor!
Ik reed hem bewust voorbij, keerde de auto om, reed hem dus weer voorbij en parkeerde de auto, nergens geen ruimte voor dus, op een hobbelig stukje grasland 600m verder op de dijk.
Zo onherkenbaar mogelijk onder de pet verscholen in fitness uitrusting, kwam ik nader met een takje in de hand, nee niet uit "made inTirol" en stak vlak voor hem over naar de voor hem andere kant van de weg.
Naast hem op 5 m afstand mompelde ik in een dialect, dus vooral niet Mokums, moet ie nog ver?
Hij probeerde me te kennen en wist niet goed wat hij er mee aan moest.
Kees doet zelf wat hij het beste vindt en vooral noodzakelijk, dus de tassen voor "een ha ha onbekende" afkoppelen leek en bleek geen optie!
Snel deed ik de pet af en toen was het hem uiteraard langzaam vrij duidelijk.
Blij verrast was hij wel en ook langzaam kwam het gesprek op gang.
Veel te weten gekomen over zijn inmiddels opgestarte wereldse planning, ben ik tijdens deze "droom wandeling" nog in 3 etappe's slingerend en toeterend ter aankondiging met mijn inmiddels steeds verder weg gestalde voiture om hem heen gereden en naar later bleek 8 km met hem te zijn meegelopen, in zijn tempo uiteraard.
Alles "verliep als een trein" dat dagdeel, dan bedoel ik dus echt niet de NS en om 13.00 uur zaten we samen onder de fel brandende zon op één van de vele bankjes in het vestingstadje Gorinchem.
Daar nam Kees een half uur zijn welverdiende pauze met mij en voelde hij het bloed weer lekker terug stromen in zijn aderen, ventileerde hij me.
Daar nam hij enige tijd later, alleen met de schipper aan boord, de veerpont naar Woudrichem.
Het kasteel, is trouwens met Gorinchem als startpunt een aanrader als dag uitstapje, deze lag zichtbaar in de verte op hem te wachten.
Zijn Pollux maat had hij inmiddels voor zijn gemoedsrust al gebeld en deze stond volgens mij al meteen voor de rest van de dag in de keuken om Kees bij te vetten.
Zwaaien en nogmaals zwaaien is het laatste wat we deden, dag Ruud, dag ouwe en daar ging hij dan, zijn droom achterna.
Ik probeer samen met Hanny mijn vrouw, a.s. zaterdag de 23e April 2011 Kees nog ergens, wederom bij verassing, te traceren om en nabij de Belgische grens.
Ja, daarna zal hij het echt verder gaan doen.
Het weer is mooi zei Kees, iedere dag gaat er een stukje afstand af en ik laat me vooral niet gek maken.
Herhaaldelijk het verzoek aan mij, om zijn vrouw Dia even te bellen en te zeggen dat hij vooral goed onderweg is, ja vanavond nog komt dat goed, gaf ik hem nog enigszins luid mee op de reeds afmerende veerpont.
Natuurlijk is het en blijft het zijn eigen wens en missie, maar ik heb snel resoluut vastgesteld, hij verdiend echt bij terugkomst een grote waardering.
Dit is met alle respect geen 4 daagse van 160 km in groot gezelschap met een "innemend" feest na afloop, maar een bijna solotocht van 2500 km in gepaste sfeer arriverend. Hulde Kees!
Beste mensen hou hoe dan ook onder elkaar contact over Kees zijn voortgang en hierbij nog veel leesplezier.
Groet Ruud.