Hallo, mijn naam is Jan
van Duivenboden
Zo zag ik er in 1967 uit .......en nu zo
ik woon in Noordwijk (ZH) waar ik in 1952 geboren ben.
Deze
website heb ik opgezet in mijn zoektocht naar informatie over de
geschiedenis van het opleidingsschip de 3 mastbark Pollux te Amsterdam, waar ik in de jaren 1967/1968 mijn opleiding volmatroos/sloepgast met succes heb afgerond. Mijn stamnummer was 5140.
Zelf heb ik bijna alle takken van de scheepvaart beleefd, de zeeslepers van Wijsmuller, de Rijntankers van Van Ommeren, de kustvaart bij de Norfolk Line, de visserij, en de ferry’s van Hoek van Holland naar Harwich van de Stoomvaart Mij Zeeland.
Na een leerzame, doch moeilijke periode in mijn leven kwamen er weer herinneringen naar boven over die tijd 1967/68 op de Pollux, die ik met gemengde gevoelens herbeleef, en die mij hebben gemotiveerd om deze website op te zetten.
Positief over de kameraadschap en de saamhorigheid, maar ook negatieve gevoelens over de "kadaverdiscipline", die waarschijnlijk wel nodig was, (met een zooitje van die pubers!), maar die toch mijn gevoel van "onrecht" versterkte, vooral de vrijheidsstraffen, zoals de vrije woensdagmiddag en de vrije weekeinden verplicht aan boord blijven, dat was pas echt balen!
Vooral als je beseft dat het vrije weekend pas begon op Zaterdagmiddag om 13.00 uur en duurde tot Zondagavond 18.00 uur. En alles moest spic en span zijn want 1 gaatje in je sok of geen goede vouw in je uniformbroek geperst, dan kon je dat als eerste in orde gaan maken en dan kon je je weer melden bij de officier van de wacht om het een en ander te laten controleren en als het dan goed was dan kon je dus een uurtje later naar huis, dus het weekend werd steeds korter.
En om een weekend straf aan je broek te krijgen daar was niet echt veel voor nodig, bijvoorbeeld, betrapt worden op stiekem roken in het vinkennet onder de boegspriet, of in de toiletruimte onder de bak, of even te laat op het appél !
Maar ook ben ik geschrokken op de reünie, die gehouden werd op 5 September 1992 in IJmuiden, van het verhaal wat door de toenmalige 2e stuurman en de laatste Commandeur Fokke Ringma werd verteld, dat hij mijn leven had gered, omdat ik een bui van uitgelatenheid met een natte vinger de hagelslag van het bord van een mede leerling wilde pikken, hier door werd die jongen zo kwaad, dat hij mij aan het mes wilde rijgen, en wat ik op dat moment niet wist was, dat hij hier toe in staat was, omdat hij vanuit een jeugdgevangenis onder voorwaarden was geplaatst op de Pollux, en van dit soort jongens waren er meer, maar zoals gezegd, wist ik en de mede leerlingen hier op dat moment niets van.
Gelukkig voor hem en mij, sprong Fokke Ringma er precies op tijd tussen en heeft het allemaal goed opgelost, mijn held!
Terug naar Homepage